دیریست دلم گرفته باران...
اشکم که ز غم سرشته باران...

چندیست "اسیر دست اویم..."
بر لوح دلم نوشته باران...!
باران! دل من چو راز دارد،
از او طلب نیاز دارد،

آن ماه سفر کرده ی دیروز،
مرغیست خموش و ناز دارد...
باران به دلم غمی نشسته...
من بال و پرم. ولی شکسته...

باران مه من چه حال دارد؟؟؟
این دل ز تو هم سوال دارد...
باران برِ من ببار باران...
از او خبری بیار باران...

آه ای دل ناصبور، صبری ...
آرام بمان، قرار قدری...